Waarom in godsnaam een blinde kat adopteren?

Waarom in godsnaam een blinde kat? Een vraag die ik enorm vaak kreeg en nog steeds krijg. Ik weet nog dat ik Vink (toen Cecil) voor het eerst zag op Instagram, ik was op slag verliefd. Ik zag een kleine, nieuwsgierige kitten met uitpuilende ogen. Bewust liet ik een paar dagen voorbij gaan, voordat ik een adoptieformulier invulde op de website.

Ik werk sinds ongeveer een jaar in de gehandicaptenzorg, op een doof/blind groep. Dit houdt in dat mijn cliënten naast een verstandelijke beperking, ook een visuele en/of gehoorbeperking hebben. Mijn eerste gedachte was, lullig gezegd: als ik voor blinde mensen kan zorgen, kan ik ook voor een blinde kat zorgen. En de methodes die wij op het werk gebruiken, kan ik wellicht inzetten om meer uit het leventje van deze kat te halen. Ik vind het namelijk belangrijk om niet te kijken naar beperkingen, maar naar mogelijkheden. En zo zette ik de adoptie in werking en al snel was Vink bij mij thuis. Niks geen kat met een beperking. Meneer ging meteen dezelfde dag op de kattenbak en vond zijn eten/water. Binnen een week kon hij zelfstandig op de bank en mijn bed komen en liep hij nergens meer tegen aan. Dit is wat raar zeggen misschien, maar hij komt slimmer over dan mijn “normale” kat. Dus als ik nu de vraag krijg: waarom in godsnaam een blinde kat? Dan antwoord ik: waarom in godsnaam niet?

Henrieke